[Fic YOI] Love & Lust [#omegaverse]
by Amzinas L. Leer
Pairing: Viktor*Yuri
Rate: R
Tag: @YuriOnIceWeekly, #ยูริวีคลี่
“แฮ่ก…แฮ่ก …ทำไม ต้องตอนนี้!” เขากลั้นหายใจเมื่อความร้อนภายในร่างกายตีขึ้นมาอีกรอบ
คัตสึกิ ยูริ ตัวแทนประเทศญี่ปุ่นอายุ 23 ปี เข้ามาสู่การแข่งกรังปรีซ์ซีรีส์รอบ 2 ที่ประเทศรัสเซีย มีกำหนดต้องเจอกับคู่แข่งฟ้าประทานอย่าง ยูริ พลิเซตสกี้ ซึ่งกำลังวาดลวดลายบนสนาม ณ ขณะนี้
เมื่อครู่เขาอยู่ที่ข้างสนามเตรียมพร้อมเหมือนคนอื่นๆ ในระหว่างที่วิคเตอร์ปลีกตัวไปทักทายโค้ชยาคอปเสียงเพลงก็เริ่มขึ้น
ชั่วพริบตาที่สายตาสบกับยูริอีกคน จู่ๆร่างกายที่สงบเสงี่ยมก็ฮีทขึ้นมา
“อึก…” อย่านะ ไม่ใช่ตอนนี้! เขารีบปิดปากกลั้นเสียงน่าอายแล้วออกวิ่งไปตามทางเดินนักกีฬา
ยา! ต้องกินยา!
ชายหนุ่มทรุดตัวลงในห้องเก็บอุปกรทำความสะอาดแคบๆ ถึงจะฮีทแต่ยูริก็ไม่ถึงกับขาดสติ เขาไม่อยากเสี่ยงถามหายากับคนอื่น ห้องพยาบาลก็อยู่ไกลเกินไป เลยมาจบที่ห้องเก็บของที่ไม่มีกล้องวงจรปิด
โชคดีที่คนส่วนใหญ่ไปออที่ข้างสนาม เขาเลยไม่เจออัลฟา หรือใครสักคน แต่ก็ไม่มีอะไรรับประกันว่าจะไม่เจอ
น่าจะเป็นเพราะสายตาของยูริโอะเมื่อครู่ มันเต็มไปด้วยความสับสน แต่ก็เว้าวอน ทำให้เขาที่กำลังประหม่า ตื่นตัวเพราะสายตาดึงดูดนั่น
พิชิต กับเซเลสติโนก็ไม่อยู่ด้วยสิ…
สถานการแบบนี้มีแค่สองคนนั่นที่ไว้ใจได้ เพราะพิชิตเป็นโอเมก้าเช่นเดียวกับเขา ส่วนอดีตโค้ชเป็นเบต้า
มือถือก็อยู่ในล็อคเกอร์แต่กุญแจดันอยู่กับวิคเตอร์นี่สิ
บ้าเอ้ย! จะทำยังไงดีเนี่ยยย
ความจริงที่ยูริเป็นโอเมก้าไม่เคยมีใครรู้มาก่อนยกเว้น 2 คนนั่นกับที่บ้าน แม้แค่วิคเตอร์ก็ยังไม่รู้ เพราะเขาเข้มงวดในการกินยาระงับ และระวังตัวมากจนสามารถซ่อนอยู่ในรูปลักษณ์เบต้าธรรมดาๆคนหนึ่งได้
ปกติชายหนุ่มจะกินยากันไว้ก่อนแข่งเสมอ แค่คราวนี้กระเป๋าเดินทางที่เขาเก็บยา ดันตกค้างอยู่ที่ประเทศจีน กว่าทางสายการบินจะจัดส่งให้ก็วันถัดมาซึ่งก็คือวันนี้แต่ก็ไม่ทันการแข่งอยู่ดี เขาพอจะมีโชคอยู่บ้างที่กระเป๋าที่ตกหล่นไม่ใช้ใบที่เก็บรองเท้ากับชุดแข่ง ไม่งั้นคงจะวุ่นวายกว่านี้
แต่นี่ไม่แย่กว่าหรือไง เกิดฮีทขึ้นมาในสนามที่เต็มไปด้วยเหล่าอัลฟ่าหื่นการหาย แล้วเพราะเขาพยายามทำตัวเป็นเบต้า เลยทำให้ไม่ได้ใส่ปลอกคอไปด้วย เท่ากับตอนนี้เขาก็เหมือนเนื้อสดกลางดงสิงโตดีๆนี่เอง
เขาไม่อยากโดนข่มขืนจนท้องนะ ไม่อยากโดนบังคับคู่กับใคร ไม่อย่างนั้นวิคเตอร์จะมองเขายังไงก็ไม่กล้าคิดเลย…
หรือจะเสี่ยงไปที่ห้องพยาบาลดี หรือหาวิคเตอร์ ไม่! วิคเตอร์มักโดนจับตาอยู่เสมอ แล้วถ้าเขาไปหาเรื่องที่เป็นโอเมก้าจะแตกทันที
ไม่อยากโดนดูถูก เขาไม่ได้อยากอยู่กับวิคเตอร์เพราะเข้าเป็นอัลฟ่า แต่เพราะเป็นวิคเตอร์ต่างหาก! เขาไม่ยอมโดนมองแบบนั้นเด็ดขาด ไม่อยากให้ใครมาว่าร้ายวิคเตอร์!
อีก 4 คนจะถึงคิวของเขา ยูริพยายามแกะชุดบอดีสูทเพื่อช่วยตัวเองอย่างยากลำบากเพราะซิปอยู่ด้านหลัง
แกร่ก
เฮือก!! ยูริหยุดทุกการเคลื่อนไหว เงี่ยหูฟังเสียงภายนอก ท่ามกลางความเงียบเสียงหนึ่งก็ดังมาจากข้างนอก
“โอเมก้า… เธอน่ะโอเมก้าใช่ใหม”
“ออกมาเถอะ”
“เธอคือคู่ลิขิตของฉันนะ”
“มาเถอะ…”
แกร๊กๆๆๆๆๆ
ปึงๆๆๆ
เสียงของชาย3-4คนดังอยู่ฝั่งตรงข้ามของประตู ลูกบิดหมุนอย่างบ้างคลั่ง พอๆกับเสียงทุกประตูที่แรงขึ้นเรื่อยๆ
“กลิ่นของเธอ มันเรียกร้องฉันนะ”
“ต้องการใช่ใหมล่ะ มาเถอะ!!”
อึก… ร่างกายร้อนรุ่มแต่ก็ไม่อาจข่มความกลัวได้ สิ่งที่เข้าไม่อยากให้เกิดขึ้น
ทำยังไงดี ทำยังไงดี ทำยังไงดี ทำยังไงดี
ทำยังไงดี ทำยังไงดี ทำยังไงดี ทำยังไงดี
สมองพยายามคิดหาทางหนี ในขณะที่ปราการเดียวของเขาเริ่มทนแรงไม่ไหว หนึ่งในนั้นพยายามแงะประตูจากด้านล่าง
บานประตูไม้เก่าๆไม่อาจทนได้ ได้ยินเสียงซี่ไม้บางส่วนโดนดึงออกไปเรื่อยๆ ถ้ายังเป็นอย่างนี้เขาไม่รอดแน่! ยูริคว้าไม้ม๊อบทำความสะอาด อีกมือนึงเปิดฝาขวดน้ำที่คนทำความสะอาดรองไว้
ปัง!
แสงสาดเข้ามาในห้องมืดยูริก็สาดน้ำไปที่หน้าอีกฝ่ายทันที! ชายสามคนที่อยู่ด้านหน้าทรุดลงไปกุมบริเวณหน้าที่โดนสาด สบถลั่นทางเดิน ยูริเขวี้ยงขวดน้ำใส่อีกคนแล้วฟาดไม้ม๊อบไส่คนที่เหลือ แล้วรีบวิ่งไปอย่างทุกลักทุเล จวนจะพ้นหัวมุมก็ดันชนเข้ากับชายอีกคน
“เป็นอะ-” อีกฝ่ายเปิดตาโพลงเมื่อมองยูริเต็มตา ใบหน้าคมหมดจดขึ้นสีระเรื่อด้วยแรงอารมณ์ น้ำตาคลอ ยูริกำลังจะเอ่ยปากขอความช่วยเหลือ ก็โดนอีกฝ่ายพลักเข้ากำแพง
อัลฟ่า!!
“อย่า! ไม่!” สองมือพยายามกุมรอบหลังคอ เรียวขาหุบแน่น หางตาเหลือบไปเห็นอัลฟ่าเมื่อครู่ตามมาสมทบ
ไม่เอานะ! ยูริพยายามสะบัดมือที่เคล้นคลึงไปตามร่างกาย เสื้อผ้าถูกดึงทึ้งจนขาดรุ่ย เสียงหอบหื่นดังก้องโสตประสาท ดวงตาปิดแน่นไม่อยากรับรู้สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
วิคเตอร์ วิคเตอร์…
“ยูริ!!!” ชายหนุ่มลืมตาขึ้นทันที เจ้าของเสียงกระชากศีรษะชายคนที่กำลังจะแทรกกายเข้ามา เซเลสติโน พิชิตกับชายหนุ่มเอเชียอีกคนกำลังช่วยดึงอัลฟ่าไร้สติออกจากยูริ เป็นเวลาเดียวกับที่สรต๊าฟของงานเข้ามาช่วยเหลือ
วิคเตอร์รีบถอดสูทคลุมร่างเปลือเปล่าของชายหนุ่มก่อนอุ้มไปยังห้องว่างที่ใกล้ที่สุด ปากร้องบอกพิชิตให้เอายาตามไปให้ด้วย แล้วทุกอย่างก็ห่างออกไป
ยูริได้สติอีกทีก็อยู่ที่ห้องพักนักกีฬาห้องหนึ่ง วิคเตอร์วางเขาบนเก้าอี้
“วิค-“
“ยูริ!” เจ้าของชื่อชะงัก เมื่อสังเกตดีๆก็พบว่าใบหน้าของโค้ชตัวเองแดงระเรื่อ ลมหายใจหนัก
“อย่า อย่าเพิ่งเข้ามานะ” วิคเตอร์ถอยไปสุดมุมห้อง แม้อัลฟ่าระดับสูงอย่างเขาจะมีกำลังต้านทานมากกว่า แต่ถ้าได้กลิ่นเย้ายวนมากขนาดนี้อาจจะลืมตัวได้ง่ายๆ
“ยูริ เดี๋ยวยูริรอพิชิตอยู่ที่นี่นะ ฉันให้เขาไปเอายาให้แล้ว” วิคเตอร์พูดขณะทำท่าจะเดินออกไป
“แล้ววิคเตอร์ล่ะ…อึก จะไปไหน” เขากล้ำกลืนความอยากเสียงพร่า
“ฉัน… จะไปขอสละสิทธิแข่งของนาย”
“ไม่เอานะ! ไม่ ผมไม่ยอม” ยูริพุ่งไปกระชากคอเสื้ออีกฝ่าย
“แล้วเธอจะทำยังไง ยูริกำลังฮีท อึก ออกไปห่างๆ!” วิคเตอร์พยายามดันตัวเขาออก แต่เขาไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ทั้งเรื่องโอมก้า ทั้งฮีท เพียงสิ่งนี้เท่านั้นที่ยืนยันตัวตนของเขา เขาจะไม่ยอมเสียมันไปแบบนี้
“ผมไม่ยอม มาถึงขนาดนี้แล้ว ไม่อยากจะกลับไปทั้งที่ยังไม่ได้ลองทำแบบนี้ อุตส่าห์ได้เข้าใกล้วิคเตอร์อีกก้าว ผม-” ยังไม่ทันจะพูดจบ โลกก็หมุนวูบ รู้ตัวอีกทีเขาก็โดนวิคเตอร์กดอยู่ด้านบนแล้ว อัลฟ่าหนุ่มซุกไซ้ข้างลำคอ มือสอดเข้าสัมผัสผิวเนียนใต้เสื้อสูท
“วิค วิคเตอร์หยุด! หยุดนะ!”
“ยูริต้องการฉันไม่ใช้เหรอ กลิ่นของเธอมันบอกฉัน” ยูริพยายามปัดมืออีกฝ่าย วิคเตอร์ดูหื่นกระหายไม่ต่างจากพวกอัลฟ่าเมื่อครู่ หรือว่าโดนสัญชาตญาณฃกลืนไปแล้ว นึกถึงความสยองที่เกือบโดนรุมโทรมเมื่อครู่ก็ขนลุกซู่ แต่พอคิดว่าคนที่สัมผัสเขาอยู่คือวิคเตอร์มือไม้ก็พลันอ่อนยวบ กลิ่นของโอเมก้าก็ยิ่งแรงขึ้น เสียงสวบสาบของเสื้อผ้าเสียดสีผสมเสียงครางหวาน ริมฝีปากดูดดึงอย่างไม่มีใครยอมใคร ลมหายใจและน้ำลายปนกันมั่วไปหมด
– จบไปแล้วนะคะสำหรับท่วงท่าอันสง่างามของผู้เข้าแข่งขันที่อายุน้อยที่สุด ยูริ พลิเซตสกี้! –
เฮือก! ผัวะ! เสียงกำปั้นกระทบเนื้อดังลั่น ยูริหอบหายใจหนักจ้องวิคเตอร์ที่โดนชกจนหน้าหัน
“วะวะวะวิคเตอร์!! ผมขอโทษษษ” วิคเตอร์ค้างอยู่ท่านั้นจนยูริต้องเข้าไปดูใกล้ๆ
ตึง!
ยูริโดนกดลงพื้นรอบสอง มือถูกวิคเตอร์ล็อคไว้แน่น ยูริกำลังจะตะโกนเรียกสติอีกฝ่ายแต่ทว่า
แปะ แปะ
หยดน้ำ 2-3กระทบบนหน้าเขา วิคเตอร์ร้องไห้…
“ยูริ เกลียดฉันงั้นเหรอ”
“เพราะฉันเป็นอัลฟ่างั้นเหรอ”
ยูริอึกอักไม่รู้จะพูดยังไงดี
“…เข้าใจแล้ว หลังจากนี้ฉันจะไม่ทำให้นายลำบากใจอีก”
“ไม่ใช่นะ!” ยูริตะโกนเต็มเสียง ทั้งยูริทั้งวิคเตอร์ต่างไม่ไม่ใครขยับ ยูริค่อยๆพูดอีกครั้งพยายามกลั้นก้อนสะอื้น
“ไม่ใช่ เพราะวิคเตอร์นั่นแหละ… ผมพยายามทำตัวเป็นเบต้าปกติ แต่ผมเป็นโอเมก้า… แล้วถ้าคนรู้ว่าโอเมก้าอย่างผมมาอยู่กับคุณมันจะเป็นยังไง! ผมทั้งกังวลว่าคุณจะโดนดูถูก จะโดนคนนินทาว่าอนาคตดับเพราะโดนโอเมก้าจับ! เพราะวิคเตอร์นั่นแหละ!”
“…”
“คุณเป็นเป้าหมายของผม ผมไม่อยากให้ใครมาดึงคุณให้ตกต่ำ ตอนนี้วิคเตอร์จะมาเป็นโค้ชให้ผม ผมดีใจมาก แต่ก็กังวล โอเมก้าห่วยๆแบบผมจะถ่วงคุณ ผมเลยพยายามมากขึ้น มากขึ้น เพื่อคุณ…แต่มันจบแล้ว ตอนนี้ทุกคนน่าจะรู้แล้วว่าผมเป็นโอเมก้า ผมไม่กล้า…ฮึก” จากหยดน้ำตากลายเป็นทาง
“ผมไม่กล้าที่จะดึงคุณลงมา เพราะงั้นได้โปรด เราเป็นแค่เพื่อน…ได้ใหมครับ”
นิ้วเรียวยาวของวิเตอร์ค่อยๆปาดน้ำตาของคนในอ้อมแขน
“สิ่งที่วิคเตอร์รู้สึกมันเป็นเพราะฟีโรโมนต่างหาก ถึงจะเป็นวิคเตอร์แต่ผมก็ไม่อยากคู่กับคนที่รักแค่ร่างกายของผม” ถึงจะพูดออกไปแบบนั้น แต่เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายตกต่ำ แม้หัวใขจะปวดแค่ไหน ไม่อยากให้เขาเอ่ยมัน
ไม่ได้อยู่กับวิคเพราะอยากจับอัลฟ่าตัวท็อป แต่อยู่เพราะชื่นชม
ได้โปรดขอเป็นแค่เพื่อนเท่านั้น!
“เขอโทษนะ แต่ฉันมองยูริเป็นเพื่อนไม่ได้หรอก ทั้งฉันกับยูริรู้อยู่แก่ใจ”
“ฮึก…”
“เพราะนายคือพรมลิขิตของฉัน เพราะงั้นได้โปรด… คู่กับฉันนะยูริ”
ยูริสบสายตา ไม่ว่ามันจะเป็นความจริง หรือหลอก เขาไม่อยากค้นหาอีกแล้ว มือข้างที่เป็นอิสระจากวิคเตอร์ค่อยๆรั้งคนตรงหน้ามาใกล้ และจูบเบาๆเป็นคำตอบ วิคเตอร์สอดลิ้นกลับเป็นผู้นำ ชักพาอารมณ์ไปตามฮีทที่กำลึงมา แต่ก็โดนยูริพลักออกเสียก่อน
“อย่า ผมมีแข่งต่อนะ อย่าลืมสิ!” วิคเตอร์ขมวดคิ้ว ในหัวเต็มไปด้วยคำสังจากสัญชาติญาณ อยากทำให้ท้อง อยากทำให้ท้อง อยากทำให้ท้อง อยากให้เขาเป็นคู่เรา ดวงตาเบิกกว้าง ใช่!
ยูริถูกพลิกให้คว่ำหน้าลงกับพื้น สัมผัสเปียกแฉะไล้ขึ้นมาตามสันหลัง มาคลอเคลียแถวคอ กลิ่นอายรุนแรงขึ้นตามความปลุกเร้าของร่างกาย ชายหนุ่มขบเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว ผิวกายของอีกฝ่ายเนียนนุ่มน่าชิมไปทั้งตัว
“วิค ฮ้า วิคเตอร์” รับรู้โดยสัญชาติญาณว่ายูริกลับมาฮีทอีกรอบแล้ว วิคเตอร์มองร่างเปลือยเปล่าในอ้อมแขน อยากให้ยูริยอมรับมีความสุขเสียที
ลืมทุกอย่าง เรื่องอะไรก็ไม่สำคัญเท่าความรู้สึกนี้อีกแล้ว ยูริเอี้ยวกลับไปจุมพิตแล้วก็ปล่อยวาง ปล่อยให้สัญชาติญาณพาไป
ภายใต้สติอันเลือนลาง รับรู้ถึงสัมผัสจั๊กจี้ที่ท้ายทอย
วิคเตอร์สูดกลิ่นอย่างหลงไหล ริมฝีปากไล้เล็มจนมาหยุดกลางหลังคอก่อนจะฝังเขี้ยวลงไป…
ยูริรู้สึกแปลกๆที่ท้ายทอย
“ยูริตื่นแล้วเหรอ” ยูริเหลือมองผู้พูดในชุดแข่งสีสดใส
เดี๋ยวนะ การแข่ง!!!!
“พิชิตคุง การแข่งล่ะ!! ” เจ้าของชื่อยังหัวเราะน้อยๆก่อนบอกว่ายังไม่ถึงคิวของเขา โชคดีที่ทำสถิติไว้ดีเลยได้อันดับท้ายๆ
“นี่ผม…” ยูริกวาดสายตาไปรอบห้อง เขายังอยู่ที่ห้องพักเดิม มีพิชิตอยู่เป็นเพื่อน
ความทรงจำย้อนขึ้นมาเป็นฉากๆ อย่าบอกนะ… เขารีบยันตัวนั่งทำให้หน้ามืดนิดหน่อย แต่นั่นไม่สำคัญ เขาลองลุกขึ้นยืนบิดซ้ายขวา ไม่เจ็บ… ?
ทั้งที่ตอนนั้นทั้งเขาทั้งวิคเตอร์อยู่ในฮีทไปแล้ว แต่ทำไมเขายังสภาพเหมือนเดิม ไม่สิ เหมือนเดิมนี่เขาล่อนจ้อนนี่! เขารีบก้มมองตัวเองที่สวมชุดเรียบร้อยอย่างงงงวย แม้จะไม่ใช่ชุดเดิม หนุ่มไทยเห็นท่าทางเลิกลั่กก็อดหัวเราะไม่ได้ เลยอาสาไขข้อข้องใจให้
“ชุดเก่ายูริโดนอัลฟ่าพวกนั้นทึ้งจนเป็นเศษผ้าไปแล้วเรียบร้อย วิคเตอร์เลยไปหาชุดใหม่มาให้ และ อ้อ ผมฉีดยาให้แล้วนะ” ยูริพยักหน้าค่อยๆทำความเข้าใจช้าๆ เขาไม่รู้สึกถึงความต้องการดำมืดอีกแล้ว
“พิชิตคุง เป็นคนเปลี่ยนชุดให้ผมเหรอ”
“ไม่ใช่ไม่ใช่ วิคเตอร์ต่างหากล่ะ พอเปลี่ยนเสร็จก็หนีหายไปเลย สงสัยกลัวฮีทอีกรอบมั้ง เพราะอัลฟ่าตื่นตัวง่ายตอนอยู่ใกล้คู่ของตัวเอง…” หนุ่มไทยยังพูดไม่จบดี เซเลสติโนก็เปิดประตูเข้ามา ตามยูริไปเตรียมร่างกายอีกรอบ พร้อมบ่นเรื่องฮีท เรื่องยา จุกจิกไปหมด
“อ๊ะ ยูริเอานี่ไปด้วยสิ” พิชิตยื่นเสื้อวอร์มมาให้ จริงๆชุดที่แข่งก็ค่อนข้างมีผลต่อกำลังใจของนักเสก็ต ส่วนใหญ่จึงนิยมใช้ชุดเดิมตลอดเพื่อความมั่นใจ แต่ในกรณีเขามันจำเป็น เพราะใส่ชุดซ้ำกันทั้ง 2 รายการก็ดูจะไม่ดี แล้วชุดนี้ก็โอเคแต่หนาวไปสักหน่อย
ยูริตามทั้งคู่ไปเรื่อยๆ ทุกอย่างดูปกติทั้งที่เพิ่งเกิดเรื่องกับเขาไป แต่คนอื่นก็ไม่ได้มีท่าทางอะไรพิเศษ อดีตรูมเมทสะกิดเขาก่อนจะยื่นหน้ามากระซิบ
“วิคเตอร์จัดการให้แล้วน่ะ รายนั้นไม่ยอมให้ยูริเสียใจหรอก” เอิ่ม…เขาควรถามใหมว่าวิคเตอร์จัดการยังไง แต่คิดอีกทีอย่าดีกว่า…
อีกแค่คนเดียวจะถึงคิวของเขา ไม่อยากจะเชื่อว่าทั้งหมดตั้งแต่ที่ฮีทจนถึงที่เพิ่งตื่นขึ้นมาจะกินเวลาไม่ถึงชั่วโมง ทั้งที่ตอนนั้นรู้สึกเหมือนยาวหลายชั่วโมง
“ยูริ” ในที่สุดคนที่เขานึกถึงก็ยอมมาเจอ แค่เห็นรอยยิ้มของวิคเตอร์เขาก็พร้อมแล้ว สิ้นเสียงประกาศคะแนนของผู้เข้าแข่งขันก็ถึงตาเขาจนได้
ยูริถอดการ์ดทั้งสองข้างก่อนจะตามด้วยเสื้อวอร์มส่งให้อีกวิคเตอร์ จู่ๆยูริก็รู้สึกว่าทุกคนมองมาที่เขา แต่พอเขามองตอบกลับหลบตากันซะงั้น
“เชื่อในตัวเองนะยูริ ออกไปทำให้อัลฟ่าทั้งหลายอึ้งไปเลย” วิคเตอร์ยิ้มจนยูริอดยิ้มตามไม่ได้ วิคเตอร์โน้มศีรษะเขาลงมา ริมฝีปากเลื่อนไปประทับเบาๆที่หลังคอ
“ฉันภูมิใจที่ได้ยูริเป็นคู่นะ” จบคำยังไม่ทันถามก็ได้ยินเสียงประกาศเรียกตัวนักกีฬาเสียก่อน ชายหนุ่มออกวิ่งไปตามสนามโค้งมนก่อนจะไปหยุดที่จุดศูนย์กลางด้วยท่าเริ่มต้นของYuri on Ice…
เสียงร้องยินดีดังกึกก้องทั่วฮอลเมื่อได้ยินเสียงประกาศคะแนน วิคเตอร์เตอร์โผกอดยูริที่ยังอึ้งแบบไม่เชื่อหูตัวเอง จนเมื่อได้เห็นภาพสโลโมชั่นตอนกระโดดของตัวเองก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง ที่หลังคอ… หลังคอ!!!
ยูริตัวชาเมื่อสังเกตว่าชุดที่ตัวเองใส่ แม้ข้างหน้าจะดูเรียบร้อยแบบบอร์ดีสูทแต่ด้านหล้งกลับเป็นผ้าซีทรูใสแจ๋วมองเห็น’รอย’ได้อย่างชัดเจน ความเป็นโอเมก้าของเขาเปิดเผยพร้อมรอยกัดที่แสดงถึงคู่ครอง แน่นอนว่าทุกคนที่ดูการแข่งเมื่อครู่ต้องเห็นอย่างแน่นอน มิน่าล่ะคนถึงได้มองตอนถอดเสื้อวอร์มเมื่อครู่
“วิคเตอร์!!” ผู้เสียหายหันไปเอาเรื่องคนข้างตัวทันทีที่ออกจากKiss and Cryไม่กี่ก้าว แต่ไม่ทันที่จะโวยสมใจอยากวิคเตอร์ก็จุ๊บปิดปากเบาๆ
“ฉันเตรียมตั้งโต๊ะแถลงข่าวแล้วนะ พร้อมเปิดตัวอย่างเป็นทางการเมื่อไหร่ก็บอกนะ”
“จะได้ไม่ต้องมีใครมาวุ่นวายกับยูริอีกไง ไม่ดีเหรอ” เจ้าบ้าวิคเตอร์ แค่เมื่อกี๊เขาออกไปแสดงทั้งอย่างนี้ก็โดนเห็นเกิดล้านคนแล้ว! ไม่อยากคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้เลย อยากจะป็นลม
Talk + fact
Lust and Love อันนี้ตีความตรงๆเลย 555 เป็นการประชันกันระหว่างความต้องการเพราะสัญชาตญาณและความรักแบบถวายหัว เหมาะกับแนวOmegaverseมากค่ะ
ยูริเป็นเด็กน้อยที่จริงๆก็รู้ว่าความรู้สึกนี้เรียกว่าอะไร แต่ก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายต้องตกต่ำ เพราะยูริมีรังเกียจโอเมก้าที่ตัวเองเป็น เห็นได้จากที่ปลอมเป็นเบต้า ยอมที่จะไม่ใส่ปลอกคอป้องกัน เป็นคนที่ปิดตัวเองและแคร์คนที่รัก น้องยังมีศักดิ์ศรีของตัวเองค่ะ ถึงจะเป็นวิคแต่น้องก็มีอคติที่ว่าคนที่เข้ามาเป็นเพราะกลิ่นโอเมก้า ไม่มีทางเจอรักที่แท้จริง
อยากให้เห็นว่าบางช่วงฮีทของทั้งคู่ดูเหมือนจะหายไปโดยเฉพาะยูริแต่จริงๆก็ยังอยู่ เพราะอยากให้เห็นว่ารักมันเหนือกกว่าlust แต่จริงๆโอเมก้ามีช่วงฮีทยาวต่อกันไปเลย 1 week ในช่วง3 เดือน ส่วนอัลฟ่าจะเป็นช่วงที่สั้นกว่ามาก
วิคเตอร์ไม่เคยสงสัยยูริมาก่อน คิดว่าเป็นเบต้าก็รักตั้งแต่ที่เห็นในคลิป แต่พอรู้ว่าเป็นโอเมก้าก็ดีใจมากๆ
ตรงที่วิคบอกว่าอย่างให้ยูริมีความสุขเสียที หมายถึงอยากให้ยอมรับความเป็นโอเมก้าของตัวเอง
“อัลฟ่าตื่นตัวง่ายตอนอยู่ใกล้คู่ของตัวเอง…” แล้วพิชิตรู้ได้ไงอะคะ อ๋อเพราะคนนั้นใช่มะ ตัวแทนประเทศเกาหลี
จริงๆที่อยากแต่งคือตอนที่น้องไปประกาศว่าตัวเองมีเจ้าของแล้วกลางสายตาประชาชีทั่วโลก…แค่นั้นเอง
จริงๆตอนแรกเขียนให้ยูริสาดน้ำยาถูพื้นแทนน้ำเปล่าค่ะ แต่กลัวอัลฟ่าพวกนั้นตาบอด
ช่วงนี้เจอยานแม่ออฟิสเชียลเข้าไปลืมยูริโอะไปเลย ฮาาา
เรื่องน่าจะต้องมีความรู้เรื่องOmegaverseอยู่ ไม่งั้นอาจจะมึนอย่างแรง ลองไปGoogleดูนะคะ
ปกติไม่ได้แต่งฟิคแต่งนิยาย แต่เป็นสายวาด อันนี้เป็นเรื่องแรกๆ ขออภัยในภาษาและความมึน ฮา
จริงๆเขียนก่อนแล้วค่อยมาเห็นหัวข้อ + แต่ไม่ค่อยมั่นเลยไม่ได้ส่ง เหอะๆ
Amzinas L. Leer 